Ależ to były emocje – i dla nas, nauczycielek i pracowników Węgielka, i dla przedszkolaków i dla samej Pani Uli, która w dniu dzisiejszym pożegnała się z przedszkolem i przeszła na zasłużoną emeryturę. 14 lat wspaniałej, ciężkiej pracy, więc należało podziękować tak, jak przedszkolaki potrafią najpiękniej: ze śpiewem na ustach, z mocą przytulasów i łezką wzruszenia. Były oklaski, kwiaty, serca, laurki i słowo DZIĘKUJEMY wypowiadane wielokrotnie. Panią Ulę znał każdy, od tych najmłodszych, po dorosłych, dlatego podziękujcie i Wy: dobrym słowem, jeśli spotkacie Panią Ulę osobiście, i modlitwą 🙂 A poniżej kilka kadrów z naszego pożegnania. Było pięknie.