W salach Kangurków i Tygrysków od trzech tygodni prowadzimy wnikliwe obserwacje fasoli, owsa i bazylii, które nasze czterolatki samodzielnie zasadziły. Okazuje się, że z małego ziarenka może wyrosnąć całkiem spora roślinka. Czerwona fasola tak dobrze poczuła się wśród przedszkolaków, że każdego dnia jest coraz wyższa, i wyższa. Czy wyrośnie tak duża, jak w bajce o Jasiu-fasoli?
Pewnie zapytacie, skąd wziął się pomysł na sadzonki w sali? W marcu rozmawiamy z dziećmi o roślinach, kwiatach i pracach w ogrodzie. To temat przewodni tego miesiąca w grupach naszych czterolatków. Zanim ruszymy do przedszkolnego ogródka z nowymi cebulkami, nasionkami i ziemią, aby wiosną i latem móc obserwować jak rośliny rosną i ozdabiają plac zabaw – pojawiły się pierwsze, wiosenne, papierowe kwiaty, które stały się ozdobą naszych korytarzy i sal.
Dla naszych czterolatków Kaplica węgielkowa jest miejscem dobrze znanym, bo w ciągu tygodnia nawiedzamy ją, aby uklęknąć przy ołtarzu, pomodlić się lub zaśpiewać piosenkę. W okresie Wielkiego Postu Kangurki i Tygryski poznają poszczególne stacje Drogi Krzyżowej, aby jeszcze lepiej zrozumieć tajemnicę ukrzyżowania. Dzieci na zajęciach z religii wykonały ilustracje, które ozdobiły kaplicę przedszkolną. Zapraszamy, aby w wolnej chwili wejść do kaplicy i zerknąć w stronę Tabernakulum, a potem na prawą stronę, gdzie pojawiła się „Tygryskowo-kangurkowa Droga Krzyżowa Pana Jezusa”.
W ramach ciekawostki Kangurki i Tygryski miały też możliwość zajrzenia do zakrystii, gdzie ich oczy od razu dostrzegły złote kielichy i naczynia mszalne, a także oranty w różnych kolorach, które ksiądz ubiera na Eucharystię. 4-latki nie dały się zmylić i prawidłowo wytypowały, że wielkopostny ornat to ten w kolorze fioletowym.
Dlaczego ogień jest niebezpieczny? Jaka jest ziemia? Do czego potrzebna jest woda? Czy świat istniałby bez powietrza? Na te i wiele innych pytań dotyczących żywiołów nasze 4-latki starają się znaleźć odpowiedź poprzez przeprowadzanie ciekawych doświadczeń i eksperymentów. Zobaczcie sami!
Kangurki i Tygryski, ćwicząc swoje paluszki i koordynację wzrokowo – ruchową, wycinały z papieru kamienie, a następnie wyklejały nimi Golgotę, przygotowując w ten sposób indywidualne plansze na Wielki Post. Na pracy znalazł się także Krzyż, który każdego dnia będzie ozdabiany przez dzieci serduszkami i kwiatami za dobrze wypełnione zadanie tutoringowe. Symbolizuje to przygotowanie dziecięcych serc do najpiękniejszego i najradośniejszego święta w Roku, na które już teraz z niecierpliwością czekamy.
W tym tygodniu próg „Węgielka” przekroczyło wiele Babć i Dzidków, którzy odpowiedzieli na zaproszenie swoich wnucząt i z radością przyjechali świętować z przedszkolakami. Jak było? Obiektyw aparatu nie kłamie :).
Nasze Pszczółki i Motylki świętowanie rozpoczęły we wtorek 22 stycznia. Dziadziusiowie i Babcie mogli zobaczyć wnuczęta recytujące wierszyki i śpiewające piosenki, sumiennie ćwiczone przez ostatnie tygodnie. Piosenka „Serduszko bije” była rozgrzewką, po której nastąpił taniec śnieżynek, a następnie wielki finał, podczas którego dzieci wystąpiły z nauczycielkami, inscenizując „Obiad u Babci”. Pojawił się wielki pieróg, garnek z chochlą i wałek do ciasta, który był większy od naszych trzylatków 🙂
We środę wzruszenie było wcale nie mniejsze, kiedy na scenę wkroczyły nasze Tygryski i Kangurki. Czterolatki rozpoczęły od „Całusków”, które były pięknym preludium do piosenki „Babciu, droga Babciu”, w której dzieci zagrały na dzwonkach i bomborurkach. Dziadkowie mogli zobaczyć wnuczęta grające na dzwonkach diatonicznych i tańczące w układzie z wstążkami. Całość zakończyło huczne „Sto lat” i wspólne kolędowanie na kolanach u Babci i Dziadka. Nie obyło się bez BISu, no ale nie ma się czemu dziwić. Czterolatki dały z siebie wszystko, a radość Dziadków była tego pięknym dowodem.
W czwartek dla Dziadków zaśpiewały i zatańczyły nasze pięciolatki. Zaczęło się bardzo wzruszająco i sentymentalnie – w utworze „Lubię wracać” Zbigniewa Wodeckiego Sówki, Wiewiórki i Liski falowały kolorowymi chustami, a zrobiły to tak wspaniale, że łzy wzruszenia płynęły same. Całość przedstawienia miała charakter podróży sentymentalnej, która pozwoliła Gościom przenieść się do lat młodości, kiedy jako nastolatkowie tańczyli twista. Skąd to wiemy? Bo jak się okazuje Dziadkowie zatańczyli z nami:) „Rudy Rydz” tak rozbudził do tańca, że sala wirowała. A potem było bardzo kolorowo za sprawą parasolek i podrzucanych pod sufit poduszek. Oklaskom nie było końca, a wręczone Dziadkom zakładki do książek niech będą zaproszeniem do wspólnego czytania bajek :).
Dziadkowie wspólnie z wnuczętami zostali zaproszeni na poczęstunek, a niektóre przedszkolaki zaprosiły nawet Babcię i Dziadka do układania puzzli przy malutkim stoliczku 🙂 Dziadkowie mogli jeszcze raz poczuć się jak dzieci! I o to chodziło, aby radość w tych dniach była na każdej z buzi. Dziękujemy Rodzicom za wsparcie w nauce wierszy i dopingowanie naszych inicjatyw. Dziękujemy też za pomoc w transporcie Dziadków do przedszkola i tak wiele pięknych słów skierowanych w stronę przedszkolnej kadry. Dla nas była to prawdziwa przyjemność towarzyszyć przedszkolakom i Dziadkom w tym pięknym świętowaniu.
Ta strona korzysta z ciasteczek aby świadczyć usługi na najwyższym poziomie. Dalsze korzystanie ze strony oznacza, że zgadzasz się na ich użycie.ZgodaPolityka prywatności
